Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες ώρες πάρα πολλά με αφορμή τον υποβιβασμό του Παναρκαδικού από τη Γ’ Εθνική ύστερα από 13 σεζόν συνεχούς παρουσίας στα Εθνικά ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Γ’ και Δ’ Εθνικής. Μια κατάληξη που δικαιολογημένα απογοητεύει τους ανθρώπους και φίλους της ιστορικής ομάδας της Τρίπολης.
Για την κατάληξη αυτή σίγουρα υπάρχουν ευθύνες, παραλείψεις και αστοχίες και ίσως θα πρέπει να γίνει και η αυτοκριτική για όσα δεν πήγαν καλά στη διάρκεια της χρονιάς και για το πώς ο 3ος Παναρκαδικός στο φινάλε του α’ γύρου τελικά υποβιβάστηκε. Δεν γίνεται να πήγαν όλα καλά όταν η ομάδα στο β’ γύρο είχε 2 νίκες και 8 ήττες. Και για τις μαζικές αποχωρήσεις χωρίς ουσιαστική κάλυψη των κενών που δημιουργήθηκαν και για τα ανεπιτυχή αποτελέσματα και την αγωνιστική εικόνα της ομάδας σε διάφορα ματς του β’ γύρου.
Ο απολογισμός την χρονιάς ούτως ή άλλως θα γίνει από τη διοίκηση το επόμενο διάστημα στην αντίστοιχη Γενική Συνέλευση, όπως έχει προαναγγείλει ο Πρόεδρος του συλλόγου κ. Ηλίας Καναβέτας, εκεί όπου ούτως ή άλλως θα ειπωθούν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Παρά την θλίψη ή πικρία αρκετών (δικαιολογημένη ως ένα βαθμό) τα πολλά «χοντρά» λόγια και τα στόματα που ανοίγουν τώρα μετά την κατάληξη της χρονιάς, αλήθεια πόσο νόημα έχουν; Το φαινόμενο των «λαϊκών δικαστηρίων» επανέρχεται και πάλι σε μια ακόμη αποτυχημένη χρονιά του Παναρκαδικού, μέσα στη μακρόχρονη ιστορία του. Λαϊκά Δικαστήρια» για τη θλίψη και την πικρία που μετά από 13 χρόνια παρουσίας σε Εθνικές ερασιτεχνικές κατηγορίες η ομάδα του Παναρκαδικού υποβιβάστηκε στα τοπικά πρωταθλήματος ή ευκαιρία από κάποιους για βολές κατά ανθρώπων που δεν ήθελαν να βλέπουν να διοικούν τον ιστορικό σύλλογο της Τρίπολης…;
Τα τελευταία χρόνια όπως και σήμερα ακούω και διαβάζω αρκετούς να ασκούν έντονη κριτική κατά προσώπων της διοίκησης και της ομάδας και όσων οδήγησαν την ομάδα στα τοπικά πρωταθλήματα. Αλήθεια, που ήταν οι πολλοί όμως στην αρχή της χρονιάς στις Γενικές Συνελεύσεις για να εκφράσουν τις απόψεις τους και να ασκήσουν εποικοδομητική κριτική στη διοίκηση και σε αυτούς που έτρεχαν την ομάδα; Κριτική μέσω πληκτρολογίου μετά από μια αποτυχημένη χρονιά αλήθεια βοηθάει…; Και δεν αναφέρομαι στη Γενική Συνέλευση του περασμένου μόνο καλοκαιριού της σημερινής διοίκησης, αλλά σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις των τελευταίων τουλάχιστον ετών με διαφορετικές διοικήσεις!
Το έργο αυτό το έχουμε ζήσει πολλές φορές τα τελευταία αρκετά χρόνια και με διαφορετικά πρόσωπα στα Διοικητικά Συμβούλια του Παναρκαδικού! Σε κάθε Γενική Συνέλευση 10-15 άτομα να προσπαθούν με πολύ προσπάθεια να εκλέξουν διοίκηση, προσπαθώντας να «σώσουν» την ομάδα από επώδυνες διαδικασίες στο Πρωτοδικείο. Που είναι όλοι αυτοί οι πιστοί Παναρκαδικοί νωρίς τα Καλοκαίρια κάθε χρονιάς, να δώσουν παρουσία στις Γενικές Συνελεύσεις; Να πουν τη γνώμη τους, να εκφράσουν τις αγωνίες, τις ανησυχίες και διαφωνίες τους. Να ασκήσουν την κριτική τους. Απόντες σχεδόν από κάθε δραστηριότητα του συλλόγου. Χωρίς να έχουν πατήσει το πόδι τους στο γήπεδο σε πολλά – πολλά ματς, έστω και στα φιλικά παιχνίδια χωρίς εισιτήριο. Όχι για να στηρίξουν τους διοικούντες. Για τους ποδοσφαιριστές! Αρκετοί το έπραξαν και φέτος και έχουν κάθε δικαίωμα σε λίγο καιρό στην επόμενη Γενική Συνέλευση να ασκήσουν κριτική και να πουν τις απόψεις τους! Οι άλλοι που δήλωσαν Παναρκαδικοί μπροστά από τα πληκτρολόγια και στα ποδοσφαιρικά στέκια «κράζοντας» πρόσωπα και καταστάσεις στον φετινό Παναρκαδικό, θα δώσουν παρουσία φέτος στη Γενική Συνέλευση ή σταθερά απόντες όπως και σε όλες τις προηγούμενες;
Τόσα χρόνια τώρα στο ίδιο έργο θεατές. 10-15 παρόντες στις ΓΣ, αλλά πολλαπλάσιοι σε κάθε ευκαιρία να ασκούν κριτική για όλους και για όλα. Αυτό μόνο θέλουμε να είναι ο Παναρκαδικός;
Η δύναμη ενός σωματείου είναι τα μέλη του. Αυτοί ψηφίζουν και επιλέγουν ποιους θέλουν και ποιους όχι σε μια διοίκηση. Έτσι εκλέγονται ισχυρές διοικήσεις και ευρέως αποδεκτά πρόσωπα για τα ΔΣ ενός συλλόγου. Με 10-15 άτομα στις ΓΣ, άντε 20 και όλους τους υπόλοιπους απόντες στο τέλος της χρονιάς να κράζουν ακατάπαυστα, πως περιμένουμε να προκύψουν ευρέως αποδεκτές διοικήσεις;
Διοικήσεις και παράγοντες που τα τελευταία χρόνια αναδεικνύονται με πολύ δυσκολία και μεγάλη, με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα προσώπων να αναλάβουν τα διοικητικά ηνία ενός συλλόγου που έχει μάθει να ζει στην αβεβαιότητα, στην κριτική και την απαξίωση. Μήπως παρακαλάνε τα τελευταία χρόνια πολλοί να αναλάβουν στη διοίκηση για ίδιο όφελος, όταν τα έξοδα, οι υποχρεώσεις και η αναγκαιότητα για την επίτευξη των στόχων «ζορίζουν» τους πάντες σ’ ένα ερασιτεχνικό σωματείο; Δεν νομίζω…!
Η ενότητα και το έμπρακτο ενδιαφέρον για την ομάδα από τον καθένα που αγαπάει αυτό το σύλλογο, είναι αυτό που μπορεί να τον κρατήσει «ζωντανό». Τον έχει γλιτώσει από αφανισμό σε δύσκολες εποχές και επικίνδυνες «περιπέτειες»! Το αντίθετο αποτελεί κανόνα δυστυχώς και όχι εξαίρεση, μην επιτρέποντας το βήμα παραπάνω σ’ αυτό το σύλλογο! Η μίζερη πραγματικότητα στον Παναρκαδικό είναι αυτή που ζούμε για μια ακόμη φορά σήμερα.
Ο Παναρκαδικός την επόμενη μέρα έχει ανάγκη από ενωτική διάθεση, συμμετοχικοτήτα στις δραστηριότητες και τις Γενικές Συνελεύσεις, αγάπη για το σύλλογο και στήριξη με οποιοδήποτε εφικτό τρόπο από τον καθένα που δηλώνει «Παναρκαδικός»!
Υ.Γ.
Αλήθεια απορώ! Αν αύριο ανακοίνωνε ο Παναρκαδικός την πραγματοποίηση ΓΣ με την οποία θα παρουσιαζόταν μεγαλομέτοχος που θα έβαζε πραγματικά χρήματα για τον Παναρκαδικό μιας νέας εποχής, πόσοι θα εμφανίζονταν σ’ αυτήν…;;; Όταν σε δεκάδες προηγούμενες ήταν «απόντες» και από Γενικές Συνελεύσεις και από εντός έδρας αναμετρήσεις της ομάδας και από τις εκκλήσεις αρκετών προηγούμενων διοικήσεων για στήριξη σε δύσκολες στιγμές.
