Πριν πολύ λίγες ημέρες ο Γιάννης Κώτσιρας έζησε ίσως τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή της ζωής του, όταν κλήθηκε από τον Ομοσπονδιακό τεχνικό Άγγελο Αναστασιάδη στην Εθνική ομάδα Ανδρών! Μια κλήση που ήρθε να προστεθεί στα όσα σπουδαία κατάφερε αυτό το παιδί όλα τα προηγούμενα χρόνια!
Η ποδοσφαιρική του πορεία από τα τοπικά πρωταθλήματα κιόλας και το σπουδαίο ταλέντο του (που θα τολμήσω να πω ότι μετά από ένα σημείο «χαραμίζονταν» με την καλή έννοια στα τοπικά πρωταθλήματα) και παράλληλα ο χαρακτήρας του με τους χαμηλούς τόνους και την εργατικότητα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας με έκαναν να τον ξεχωρίσω πρώτα απ’ όλα ως άνθρωπο και μετά ως ποδοσφαιριστή. Η συνολική του ποδοσφαιρική παρουσία τα τελευταία χρόνια και ο χαρακτήρα του, εκτιμώ ότι ανέδειξαν το «μεγαλείο» του Γιάννη. Οι παρακάτω γραμμές δε, συντάχθηκαν από καρδιάς για έναν αθλητή που αξίζει στον απόλυτο βαθμό ότι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα.
Πορεία σαν από σενάριο ταινίας…
Άρχισα να τον θυμάμαι κάπου στα 18 χρόνια του όταν αγωνιζόταν στη Δόξα Μεγαλόπολης σε μια από τις πιο ταλαντούχες ομάδες με αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές που κατέκτησαν το πρωτάθλημα της Β’ τοπικής κατηγορίας. Η συνέχεια ήρθε στη Φαλαισία για τα επόμενα τρία χρόνια, αν και μετά τον πρώτο χρόνο στους «πορτοκαλί» αρκετοί είχαν ξεχωρίσει τον Κώτσιρα ως έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή. Δεν ήταν μεγάλος, αλλά όχι και μικρός για να χαρακτηριστεί ταλέντο στα 20 προς 21 του χρόνια. Παρ’ όλα αυτά μέχρι και το τέλος της σεζόν 2013-14 ο Κώτσιρας αποτελούσε ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του στα τοπικά πρωταθλήματα και το ερώτημα που «πλανιόταν» παντού ήταν το γιατί αυτό το παιδί δεν αγωνίζεται σε ομάδα Εθνικής κατηγορίας.
Χρειάστηκε να πατήσει σχεδόν τα 22 χρόνια του και παράλληλα να προσπαθήσει και να επιμείνει αρκετά ο Παναρκαδικός προκειμένου να τον αποκτήσει τελικά από την ομάδα της Φαλαισίας. Μάλιστα από πίσω κρύβεται και πλούσιο παρασκήνιο με όσα έχουν λεχθεί για το πώς ο Κώτσιρας τελικά αποκτήθηκε από την ομάδα του «τριφυλλιού».
Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα ο «δρόμος» στο ταλέντο και την ποδοσφαιρική αξία του Μεγαλοπολίτη άσου άρχισε να ανοίγεται διάπλατα. Όχι! Δεν του ανοίχτηκαν πόρτες από μόνες τους. Ο ίδιος ο Κώτσιρας τις άνοιξε με την αξία του μέσα από την δουλειά και την προσπάθειά του καθημερινά στο γήπεδο.
Θυμάμαι πολλούς να λένε ότι ο Κώτσιρας άξιζε την θέση του σε μια ομάδα Γ’ Εθνικής όπως ο Παναρκαδικός, αλλά κάπου εκεί ήταν και το αγωνιστικό «ταβάνι» του παίκτη. Λίγοι μήνες προσαρμογής σε μια εντελώς πρωτόγνωρη γι’ αυτόν κατηγορία και στο β’ γύρο του πρωταθλήματος της σεζόν 2014-15 άρχισε να «βγάζει» μάτια. Την επόμενη χρονιά στο «τριφύλλι» ο Κώτσιρας αποδείχθηκε από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της κατηγορίας και αρκετές φορές με την απόδοσή του αποδείκνυε ότι η συγκεκριμένη κατηγορία γι’ αυτόν ήταν τελικά «λίγη». Εξαιρετικός δημιουργός και εκτελεστής. Οι επελάσεις του ήταν ασταμάτητες και τις περισσότερες φορές μόνο με φάουλ ανακοπτόταν. Ο ίδιος διάθετε αγωνιστικά στοιχεία και σωματότυπο ποδοσφαιριστή μεγαλύτερης κατηγορίας.
Ο Αστέρας Τρίπολης που έχει αποδείξει ότι όταν υπάρχουν ακόμη και στην Αρκαδία εξαιρετικοί νεαροί ποδοσφαιριστές, φροντίζει να τους «εντάσσει» στο στόχαστρό του και εν τέλει ακόμη και στο ρόστερ του απέκτησε τον Αρκά μέσο. Αυτό συνέβη και με τον Γιάννη Κώτσιρα τις τελευταίες μέρες του Μαΐου του 2016. Αρκετοί πάλι είπαν ότι ο Αστέρας «έκανε τη χάρη» στον Κώτσιρα να τον εντάξει στην ανδρική ομάδα ως ένα εξαιρετικό ποδοσφαιριστή του Αρκαδικού ποδοσφαίρου της γενιάς του. Απλά για να υπάρχει ένας ακόμη Αρκάς στο ρόστερ των «κυανοκιτρίνων». Λίγοι ίσως πίστευαν ότι ο Μεγαλοπολίτης μέσος θα μπορούσε να καθιερωθεί στην ενδεκάδα του Αστέρα.
Ακόμη και όταν άρχισε να κερδίζει χρόνο συμμετοχής ως αλλαγή ή κάποιες συμμετοχές βασικού, αρκετοί έλεγαν ότι προσπαθεί, παλεύει αλλά και πάλι ως εκεί. Ρόλο ρεζέρβας, καλύπτοντας απουσίες βασικών εκτιμούσαν σχολίαζαν κάποιοι άλλοι. Ο ίδιος όμως μάθαινε καθημερινά, δούλευε καθημερινά, βελτιωνόταν από τις αδυναμίες και τα λάθη του καθημερινά, μαθαίνοντας μια θέση που δεν ήξερε καθημερινά (αυτή του ακραίου αμυντικού).
Τους τελευταίους μήνες ακολούθησαν η καθιέρωση βασικού και οι τίτλοι MVP του Αστέρα σε επίσημα ματς πρωταθλήματος. Ακολούθησαν οι θετικές κριτικές της αγωνιστικής του αξίας από προπονητές και ανθρώπους του ποδοσφαίρου ανά την Ελλάδα. Κάτι μάλλον ήξεραν… Κάτι μάλλον έβλεπαν για να το λένε… Ακόμη και ο Άγγελος Αναστασιάδης κάτι μάλλον ήξερε και κάτι μάλλον έβλεπε παραπάνω απ’ αυτούς που κατά καιρούς στο παρελθόν σχολίαζαν: «Ποιος Κώτσιρας; Ε καλός, αλλά μέχρι εκεί…».
Χαμηλοί τόνοι, πολύ δουλειά και «αναλλοίωτος» στο χρόνο…
Η πραγματικότητα σε ότι αφορά τον Γιάννη Κώτσιρα είναι ότι, ό,τι κατάφερε οφείλεται στον ίδιο! Η δουλειά του με ιδιαίτερα χαμηλούς τόνους και τα αποτελέσματα αυτής τον οδήγησαν από τα τοπικά πρωταθλήματα στην Super League και την Εθνική ομάδα. Κανένας άλλος! Κανείς δεν του χαρίστηκε! Αρκετοί τον υποτίμησαν, κάποιοι άλλοι θέλησαν να επωφεληθούν από το ταλέντο του, αντί να ανοίξουν «πόρτες» στην αγωνιστική του εξέλιξη.
Ο ίδιος ο Κώτσιρας δεν έβαζε ποτέ σε πρώτη θέση στο μυαλό του που θα βρίσκεται την επόμενη χρονιά ή τι παραπάνω θα μπορούσε να εξασφαλίσει στην ποδοσφαιρική του καριέρα! Όλα γίνονταν βήμα-βήμα. Ζούσε τη στιγμή και εκτιμούσε αυτά που είχε καταφέρει, προσπαθώντας παράλληλα να αποδεικνύει ότι δεν έφτασε εκεί τυχαία, αλλά μέσα από τη «σκληρή» δουλειά του, δικαιώνοντας όσους τον εμπιστεύονταν.
Όχι, ο Κώτσιρας δεν σημαίνει ότι ήταν ένας αθλητής χωρίς «φιλοδοξίες», καθώς σε διαφορετική περίπτωση μετά από κάποια χρόνια «ομηρείας» στα «αλώνια» του τοπικού ποδοσφαίρου και κάποιες «αναποδιές» της πραγματικής ζωής, θα είχε παρατήσει τα όνειρά του για μια αξιόλογη καριέρα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αντιθέτως εκτιμούσε ό,τι κέρδιζε με τους κόπους του και απλά συνέχιζε να δουλεύει για το κάτι παραπάνω!
Το «μαγικότερο» όμως πράγμα στον «αδαμάντινο» χαρακτήρα του Γιάννη είναι ότι δεν «ψωνίστηκε» ποτέ, όλα τα τελευταία χρόνια όταν η μία ποδοσφαιρική επιτυχία του διαδεχόταν την άλλη! Την ίδια ώρα που υπήρχαν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα αθλητών ακόμη και της περιοχής μας, οι οποίοι καταφέρνοντας πολύ λιγότερα από τον Κώτσιρα αισθάνονταν επαγγελματίες μεγάλου Ευρωπαϊκού συλλόγου! Κατ’ εμέ αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν τον Αρκά μέχρι εδώ που έφτασε!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης ότι εν μέσω επιτυχιών και μικρότερων ή μεγαλύτερων προσωπικών «άθλων», κόπιασε να ολοκληρώσει τις σπουδαίες του και να αποκτήσει το Πτυχίο του στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών και γι’ αυτό το λόγο να βραβευτεί παρέα με το Μιχάλη Μανιά από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) τον Ιανουάριο του 2017.
Υ.Γ.1
Θα συνεχίσω να το πιστεύω βαθύτατα ότι ο άνθρωπος και ποδοσφαιριστής Γιάννης Κώτσιρας και η μέχρι σήμερα ποδοσφαιρική του πορεία, για μένα προσωπικά, αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα για κάθε παιδί που θέλει να «κυνηγήσει» το ποδοσφαιρικό ή αθλητικό του όνειρο!
