Η «σκληρή» πραγματικότητα και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και ειδικότερα στο στίβο αποτελεί και το γεγονός ότι χωρίς τη στήριξη των ερασιτεχνικών σωματείων από την Ομοσπονδία (ως ένα σημαντικό βαθμό), αλλά και από κάποιους χορηγούς και υποστηρικτές καθώς και κατά διαστήματα με κάποια βοηθήματα από την Δήμους και Περιφέρειες, δεν θα ήταν δυνατό όχι μόνο να έρθουν σημαντικές διακρίσεις, αλλά ούτε καν να επιβιώσουν οι ίδιοι οι σύλλογοι.
Πίσω από μια διάκριση ενός αθλητή, κρύβονται οι αμοιβές ενός προπονητή που βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό τον αθλητών στην προετοιμασία, τις προπονήσεις και τους αγώνες τους. Κρύβονται επίσης η κάλυψη των αναγκών σε μετακινήσεις για αγώνες, στον ιματισμό των αθλητών και σε αθλητικό υλικό (όταν αυτό το επιτρέπουν τα οικονομικά των σωματείων) και σε πολλές ακόμη υποχρεώσεις.
Χωρίς οικονομική στήριξη των αθλητικών σωματείων, αλήθεια πως θα ήταν δυνατό ένας νεαρός αθλητής να εξελιχθεί, να βελτιωθεί και εν τέλει να φτάσει στη διάκριση ακόμη και σε Πανελλαδικό επίπεδο; Πολύ απλά δεν θα ήταν εφικτό! Η πραγματικότητα είναι ότι κανένα ερασιτεχνικό σωματείο τουλάχιστον στα τελευταία χρόνια εν’ μέσω οικονομικής κρίσης, covid-19, ενεργειακής κρίσης και άλλων δύσκολων οικονομικά περιόδων, δεν χρησιμοποίησε την όποια οικονομική ενίσχυση έλαβε με σκοπό το κέρδος. Κι αν αυτό έχει συμβεί, το φαινόμενο περιορίζεται σ’ ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό. Όλα τα χρήματα πήγαν για μικρότερες ή μεγαλύτερες ανάγκες.
Πως εξηγούνται τα εντυπωσιακά ατομικά ρεκόρ του Ευθύμιου Λεόντιου…
Στην περίπτωση του αθλητή του ΓΣ Αρκαδίας, Ευθύμιου Λεόντιου, που εντυπωσίασε μέσα σε περίπου ένα 10ήμερο, βελτιώνοντας την ατομική του επίδοση κατά μισό μέτρο (από τα 4,10μ. στα 4,60μ.), πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν πως είναι δυνατόν ένα αθλητής να έχει μέσα σε λίγες ημέρες τόσο μεγάλη βελτίωση σε επίπεδο επιδόσεων. Για όσους φυσικά δεν γνωρίζουν μπορεί να εκτεθούν βγάζοντας επισφαλή συμπεράσματα.
Και σ’ αυτή την περίπτωση από πίσω κρύβονται πολύ μεγάλες ανάγκες σε αθλητικό εξοπλισμό, που χωρίς αυτόν στην προκειμένη περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν να έρθουν όλες οι μεγάλες διακρίσεις των προηγούμενων ετών στο συγκεκριμένο αγώνισμα (σ.σ. Ιφιγένεια Μποσμή, Γιάννα Αγγελάκου, Βάλια και Αγγελική Τελά, κ.α.)!
Στην προκειμένη περίπτωση σ’ ένα τόσο τεχνικό άθλημα όπως είναι το Άλμα Επί Κοντώ, πέρα από τη σκληρή δουλειά, την προετοιμασία και φυσικά την τεχνική, τα κοντάρια που χρησιμοποιούν οι αθλητές παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.
Όσο εξελίσσεται ένας αθλητής και πλέον έχει την ικανότητα να πηδάει ψηλότερα, βελτιώνοντας σημαντικά τις επιδόσεις του, είναι «υποχρεωμένος» να αλλάζει και κοντάρια. Απαιτούνται μεγαλύτερα και πιο ανθεκτικά κοντάρια για να αντέξουν και να επιτρέψουν στον αθλητή να πραγματοποιήσει υψηλότερα άλματα. Κοντάρια που είναι περιζήτητα για τους αθλητές που ασχολούνται με το άθλημα αλλά παράλληλα είναι και ιδιαίτερα ακριβά. Φυσικά τα μεγαλύτερα και ανθεκτικότερα κοντάρια απαιτούν και μεγαλύτερη ικανότητα του αθλητή σε επίπεδο τεχνικής και φυσικής κατάστασης!
Στην περίπτωση του Ευθύμιου Λεόντιου του ΓΣ Αρκαδίας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Κ.Ε.», το τελευταίο διάστημα χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια με τη βοήθεια και του προπονητή του Παναγιώτη Ζαρμπαλά, για να βρεθεί μεταχειρισμένο κοντάρι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Από τη στιγμή ειδικά που ο αθλητής έδειχνε να έχει την ικανότητα να βγάλει υψηλότερα άλματα.
Το συγκεκριμένο κοντάρι σύμφωνα με πληροφορίες, βρέθηκε τυχαία την τελευταία στιγμή και έδωσε τη δυνατότητα στον νεαρό αθλητή του ΓΣΑ να επιχειρήσει με επιτυχία υψηλότερα άλματα. Στους δύο ουσιαστικά επίσημους αγώνες με το νέο του κοντάρι, ο Λεόντιος βελτίωσε το ατομικό του ρεκόρ κατά μισό μέτρο! Κατά 30 πόντους στην Καλαμάτα πριν περίπου 10 ημέρες και κατά 20 πόντους χθες (28/05) στην Τρίπολη.
Ανάλογο φυσικά πρόβλημα έχουν αντιμετωπίσει και άλλοι αθλητές και αθλήτριες του ΓΣ Αρκαδίας κατά το παρελθόν, με αποτέλεσμα να μην έχουν ή είχαν τις συνθήκες αυτές για να εξελίξουν τις επιδόσεις τους και να εξασφαλίσουν τις διακρίσεις που θα ήθελαν ακόμη και σε Πανελλαδικό επίπεδο. Στο αγώνισμα του Επί Κοντώ αρκετοί αθλητές κατά το παρελθόν είναι αναγκασμένοι να αγωνίζονται με δανεικά κοντάρια από άλλους αθλητές και από άλλους συλλόγους. Ο σύλλογος της Τρίπολης λόγω του μεγάλους κόστους και φυσικά των αναγκών από όλο τα εύρος των αγωνισμάτων που δραστηριοποιούνται αθλητές του συλλόγου, δεν είναι δυνατόν να καλύπτει συνέχεια αυτό το κόστος.
Η πραγματικότητα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ο Ευθύμιος Λεόντιος χωρίς μακρύτερο (δανεικό) κοντάρι, δεν θα μπορούσε να βελτιώσει την ατομική του επίδοση κατά 50 πόντους (όπως συμβαίνει με νεαρούς Επικοντιστές άλλων συλλόγων με μεγαλύτερη οικονομική άνεση), διεκδικώντας στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα της κατηγορίας του ένα μετάλλιο! Ακόμα και το στρώμα του Επί Κοντώ στο ΔΑΚ Τρίπολης τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται πλέον σε αρκετά κακή κατάσταση. Κι αυτό αποτελεί τον αγωνιστικό χώρο κάποιων αθλητών, όπως ο Λεόντιος, για την προετοιμασία και τους αγώνες τους.
Ανάγκες σε υλικοτεχνική υποδομή όμως έχουν οι αθλητές και άλλων αγωνισμάτων στο τοπικό κλασικό αθλητισμό και στον ΓΣΑ στην προκειμένη περίπτωση. Έλλειψη σε υλικά για την επιδιόρθωση κομμένων συρμάτων στις σφύρες, χαλασμένα όργανα, αθλητικό υλικό που έχουν ανάγκη οι αθλητές/τριες και πολλές φορές δεν έχει τη δυνατότητα να τους παρέχει ο σύλλογος, φθαρμένο αθλητικό υλικό και άλλου είδους προβλήματα, κάνουν πιο δύσκολο το έργο της προετοιμασίας των αθλητών και τους εμποδίζουν να φτάσουν στη διάκριση!
Χωρίς στήριξη σε οικονομικό επίπεδο, πολλά από τα παραπάνω προβλήματα δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Και αλήθεια χωρίς τη οικονομική στήριξη ενός αθλητικού σωματείου πως μπορούν να έρθουν διακρίσεις από τους αθλητές…;
