Η ομάδα του Αρκαδικού το απόγευμα της Κυριακής στο κλειστό γυμναστήριο του ΔΑΚ Τρίπολης έδινε το πιο κρίσιμο ίσως εντός έδρας ματς πρωταθλήματος για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Ένα κρίσιμο ματς απέναντι στον Άτλα Καλαμάτας. Τόσο κρίσιμο που αν η ομάδα έχανε θα βρισκόταν με το «ένα πόδι» στην Α2 τοπική κατηγορία της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
Μια «μάχη» που ο Αρκαδικός την Κυριακή την έδωσε με πολύ λίγους φιλάθλους του στο πλευρό του. Πέρα των ελαχίστων που έρχονται στον γήπεδο Σαββατοκύριακο για να δουν Αρκαδικό να παίζει ως πιστοί φίλοι της ομάδας όχι απαραίτητα σε κάθε εντός έδρας ματς, μεγάλο ποσοστά από μέλη της ομάδας του Πάνα που νωρίτερα είχαν ολοκληρώσει νικηφόρα το δικό τους παιχνίδι, καθώς και αυτών του Συλλόγου Δρομέων που στη συνέχει έδιναν εντός έδρας ματς επί του ΓΣ Μεσσήνης. Προσθέστε κάποιους φίλους συνολικά του τοπικού μπάσκετ και κάποιους προπονητές ομάδων της κατηγορίας που ήρθαν να παρακολουθήσουν το ματς για λόγους «κατασκοπείας».
Στο σύνολο τους στο γήπεδο με τα βίας 80-90 άτομα! Όχι περισσότεροι! Χωρίς εισιτήριο στην είσοδο…
Θα πει κανείς…
«Εσύ τι ζόρι τραβάς; Τι να έρθω να δω στο γήπεδο φέτος;» ή «Όταν η ομάδα έπαιζε στις Εθνικές κατηγορίες ερχόμουν για να δω μπάσκετ, με δυνατά ματς, με θέαμα και σασπένς» ή «Ερχόμουν βρε αδερφέ να δω από κοντά μεγάλες Ελληνικές ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Άρης κ.α. και φυσικά την ομάδα μου (σ.σ. όχι τον Αρκαδικό)» ή «δεν έχω χρόνο λόγω υποχρεώσεων να δω κάποιο παιχνίδι του Αρκαδικού φέτος» ή «Γιατί, πρώτη φορά ομάδα που πέφτει στα τοπικά χάνει τον κόσμο λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος του φίλαθλου κοινού;» κ.α.
Δεκτές όλες οι απόψεις! Μια απλή διαπίστωση έκανα βλέποντας φέτος σε όλα τα εντός έδρας ματς, ότι ο Αρκαδικός επί της ουσίας παίζει για την επίτευξη των στόχων του με λίγους πιστούς φίλους σε σχέση με το παρελθόν. Φιλάθλους δηλαδή που πάνε στο γήπεδο για να δουν την ομάδα του ΣΕΦΑ και να στηρίξουν την προσπάθεια του νεανικού ρόστερ του Παναγιώτη Γεωργακόπουλου. Δυστυχώς τα «φώτα» έχουν σβήσει τα τελευταία χρόνια για να στραφεί στη φετινή προσπάθεια του Αρκαδικού και μιας ομάδας που παλεύει να σταθεί στην κατηγορία «παλικαρίσια» με το χαμηλότερο πιθανότατα μέσο όρο ηλικίας σε επίπεδο Α’ τοπικού ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ εδώ και αρκετά χρόνια! Μόλις 18,5 έτη…!
Υ.Γ.
Υπομονή μέχρι τη στιγμή που ο Αρκαδικός θα παίξει και πάλι Α2 Εθνική ή Basket League για να έχει και πάλι στο πλευρό του τη συμπαράσταση των δεκάδων εκατοντάδων ένθερμων υποστηρικτών του!
