Πριν λίγες ημέρες στο πρόσφατο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Ανδρών – Γυναικών στο ΔΑΚ Τρίπολης ο αγώνας του Άλματος Επί Κοντώ Γυναικών συνδυάστηκε από μια σημαντική ατομική διάκριση της αθλήτριας του ΓΣ Αρκαδίας Βάλιας Τελά η οποία με επίδοση 3,90μ, βελτίωσε την ατομική της επίδοση από το 3,80μ. Η αλήθεια είναι ότι η έμπειρη Επικοντίστρια διεκδικούσε την βελτίωση της ατομικής της επίδοσης αρκετό καιρό, καθώς στις προπονήσεις έβγαζε το ύψος, αλλά στους επίσημους αγώνες δεν μπορούσε να βγει το επιθυμητό ύψος.
Το 3,90μ. στο πρόσφατο Διασυλλογικό αλλά και το γεγονός ότι στις προπονήσεις δείχνει ότι μπορεί να βγάλει ακόμη καλύτερη επίδοση, έχουν «γεμίσει» την Βάλια Τελά με αυτοπεποίθηση και ακόμη μεγαλύτερο πείσμα για να διεκδικήσει μια επίδοση από τα 4,00 μέτρα και πάνω. Η ίδια δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση και με Υγεία πάνω απ’ όλα, μακριά από τραυματισμούς, συνεχίζει εντατικά την προετοιμασία της για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Ανδρών – Γυναικών της Πάτρας το διήμερο 08-09/08/2020 πηγαίνοντας εκεί με την 5η καλύτερη φετινή επίδοση και με σημαντικές παρουσίες όπως οι Νικόλ Κυριακοπούλου και η Έλεν – Καλούντια Πόλακ.
Με ενδιάμεσο αγώνα σήμερα στην Καλαμάτα και στο Διεθνές Μίτινγκ «Παπαφλέσσεια» όπου θα τεστάρει τις δυνατότητές της και θα διαπιστώσει σε έναν ακόμη επίσημο αγώνα σε τι κατάσταση βρίσκεται, η Βάλια Τελά έχει «εστιάσει» πλέον στα 4,00 μέτρα.
Με αφορμή τα παραπάνω η έμπειρη άλτρια του ΓΣ Αρκαδίας μίλησε στο «ΚΟΝΤΡΑ ΕΠΙΘΕΣΗ» για την βελτίωση του ατομικού ρεκόρ και εκείνης της εμφάνισης στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Α-Γ, καθώς και για τους επόμενους άμεσους στόχους της και το σπουδαίο γεγονός ότι για ακόμη μια χρονιά δίνει παρουσία σε τελικό Πανελληνίου πρωταθλήματος Α-Γ τα τελευταία χρόνια δίπλα σε σπουδαίες πρωταθλήτριες διεθνούς βελινεκούς.
Μια εμφάνιση ή μια επίδοση θα λέγαμε καλύτερα, το Σάββατο στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα που κυνηγούσες καιρό! Έτσι δεν είναι;
Έτσι, είναι! Μια επίδοση, μια εμφάνιση που κυνηγούσα καιρό, αν και από όσα άλματα έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, το 3.90μ. ήταν απ’ ό,τι φαίνεται εύκολη υπόθεση τελικά. Είχα καλές προσπάθειες σε όλο τον αγώνα, περνώντας όλα τα διαδοχικά ύψη με την πρώτη. Αν και το 3.90μ. δεν ήταν τόσο καλό τεχνικά σαν άλμα συγκριτικά με τα προηγούμενα, εντούτοις, ίσως είναι η πρώτη φορά που μου έκανε την χάρη ο πήχης και έκατσε! Τα πάντα στον αγώνα είναι θέμα καλής ψυχολογίας και τύχης! Μπορεί να κάνεις στην προπόνηση φοβερά άλματα που είσαι χαλαρός και δεν δέχεσαι καμιά πίεση, ωστόσο τα δεδομένα αυτά αλλάζουν σε έναν αγώνα. Όση εμπειρία κι αν έχεις, πάντα πρέπει να είσαι σε θέση να κοντρολλάρεις το άγχος σου και αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό. Στον αθλητισμό άλλωστε, περισσότερες είναι οι αποτυχίες και ελάχιστες οι επιτυχίες!
Πόσο σημαντική ήταν τη δεδομένη στιγμή η κατάρριψη της ατομικής σου επίδοσης;
Η φετινή χρονιά ήταν δύσκολη απ’ όλες τις απόψεις. Εν μέσω κορονοιού σταματήσαμε εντελώς τις προπονήσεις και εκεί γεννήθηκε το δίλημμα αν αξίζει να συνεχίσουμε αθλητικά τη χρονιά ή όχι. Μπαίνοντας σιγά σιγά στην αθλητική μας ρουτίνα από αρχές Ιουνίου, αποφασίσαμε να το προσπαθήσουμε και ό, τι μου βγει, δεδομένου πως ήταν μια χαμένη αθλητικά χρονιά, χωρίς κίνητρα και αγώνες για να κυνηγήσουμε. Ίσως, γι’ αυτό και να βγήκε το ρεκόρ αυτό! Γιατί δεν υπήρχε η πίεση και το διασκεδάσαμε περισσότερο!
Πως ένοιωθες πριν τον αγώνα; Πίστευες ότι θα ερχόταν στο συγκεκριμένο αγώνα η κατάρριψη του ατομικού σου ρεκόρ;
Πριν τον αγώνα ένιωθα πολύ καλά σωματικά και ψυχολογικά! Οι προπονήσεις των προηγούμενων ημερών είχαν δείξει πως μπορώ να κάνω μια επίδοση πάνω από 3.80μ. και θα το κυνηγούσα. Ήμασταν στην πόλη μας, στο δικό μας στάδιο, οπότε για πρώτο αγώνα μετά τον κλειστό στίβο τον χειμώνα, οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Και ναι, το πίστευα και γω πως όντως θα έβγαινε κάτι καλό εκείνη την ημέρα! Και βγήκε!
Μια πρόκριση σ’ ένα ακόμη Πανελλήνιο πρωτάθλημα για σένα, αλλά μετριάστηκε από το γεγονός ότι η αδερφή σου Άντζελα, άγγιξε την πρόκριση στην ίδια διοργάνωση, αλλά λόγω ενός προβλήματος τραυματισμού δεν κατάφερε.
Παράπονο το έχουμε σε όλη μας την αθλητική καριέρα να πάμε και οι δύο αδερφές ταυτόχρονα καλά σε έναν αγώνα. Μια φορά το έχουμε καταφέρει μόνο στο ΟΑΚΑ σε ένα Σχολικό Πρωτάθλημα. Η Άντζελα ήταν, σε αντίθεση με εμένα, άτυχη αυτή τη χρονιά, διότι αν και θα κυνηγούσε και αυτή σε άλλη περίπτωση μια καλή επίδοση, ίσως και ένα ρεκόρ πάνω από το ατομικό της που είναι 3.70μ., εντούτοις 15 μέρες πριν έπαθε μια θλάση στον δικέφαλο που την ανάγκασε να απέχει από τα άλματα για εκείνες τις δύο εβδομάδες. Και το 3.50 λοιπόν, που έκανε στον αγώνα ήταν άθλος για εκείνη, διότι το κοντάρι είναι ένα αγώνισμα που θέλει συνεχή επαφή. Παρόλα αυτά, πάντα η μία στηρίζει την άλλη και η δική μου επιτυχία ήταν και δική της. Είμαστε ένα σε αυτό!
Πλέον είσαι ένα βήμα πριν την επίτευξη μιας επίδοσης στα 4,00μ. Πόσο έντονες είναι αυτές οι σκέψεις στο μυαλό σου;
Δεν είναι απλά έντονες οι σκέψεις, αλλά ο μοναδικός μου στόχος τα τελευταία χρόνια, γι’ αυτό και συνεχίζω. Πόσο μάλλον τώρα που πλησιάζω όλο και περισσότερο! Ξέρω πως έχω στα πόδια μου την επίδοση αυτή, το έχω επιβεβαιώσει στις προπονήσεις και πρώτα ο Θεός, καλά να είμαστε θα μας βγει στους προσεχείς αγώνες, γιατί όχι και φέτος! Μένουν δύο αγώνες, ακόμη, τα Παπαφλέσσεια στην Καλαμάτα και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στην Πάτρα, όπου θα το παλέψω. Ας ελπίζουμε για το καλύτερο! Θέλω να κάνω τα 4 μέτρα όσο οτιδήποτε άλλο!
Αρκετά αγαπημένα πρόσωπα βρέθηκαν στο ΔΑΚ Τρίπολης το Σάββατο. Σου έφεραν καλή τύχη και ψυχολογική ώθηση τελικά, ώστε να έρθει αυτή η επιτυχία;
Σίγουρα όταν βλέπεις την ενός χρόνου ανιψιά σου (κόρη της Άντζελας) να φωνάζει ρυθμικά «Βάλια πάμε», δεν θες κάτι άλλο νομίζω. Ενθαρρυντικό και συνάμα πολύ συγκινητικό! Όλη η θετική ενέργεια στα μάτια ενός παιδιού. Σίγουρα, λοιπόν, όλη μου η οικογένεια, οι φίλοι που ήρθαν για να με εμψυχώσουν την ημέρα του αγώνα έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους στην επιτυχία αυτή. Ας μην ξεχνάμε, όμως, και τον άνθρωπο που πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή, ίσως και περισσότερο πολλές φορές από μένα! Τον προπονητή μου, τον κύριο Τάκη Ζαρμπαλά. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα είχα αγαπήσει τόσο πολύ το αγώνισμα αυτό ούτε θα είχα φτάσει ως εδώ. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα!
