Η αγωνιστική σεζόν έχει ξεκινήσει και επίσημα αυτές τις ημέρες σε ότι αφορά το χώρο του τοπικού μπάσκετ με την έναρξη των πρωταθλημάτων υποδομών, ενώ σταδιακά το επόμενο διάστημα θα ξεκινήσουν και τα υπόλοιπα πρωταθλήματα. Μία από τις ομάδες της περιοχής μας που έχει ουσιαστική παρουσία και δράση στο χώρο του τοπικού μπάσκετ, αποτελεί ο ΣΕΦΑ Αρκαδικός. Ένας σύλλογος που και τη φετινή σεζόν θα δώσει βαρύτητα στα τμήματα υποδομής, στην προσέλκυση παιδιών στο άθλημα του μπάσκετ, αλλά και στην ανάδειξη των νεαρών ταλαντούχων αθλητών που αναδεικνύονται από τα μικρά ηλικιακά πρωταθλήματα, μέσα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ανδρικής ομάδας.
Με βάση τα παραπάνω σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία το «Κ.Ε.», είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον προπονητή της ανδρικής και εφηβικής ομάδας του ΣΕΦΑ Αρκαδικού, Παναγιώτη Γεωργακόπουλο, όχι μόνο για τον «κυανόλευκο» σύλλογο, αλλά και για το τοπικό μπάσκετ και τις προοπτικές εξέλιξής τους ή όχι τα αμέσως επόμενα χρόνια και σε εποχές που το άθλημα στην περιοχή μας δεν διανύει και τις καλύτερες μέρες.
■ Μια ακόμη σεζόν ξεκινάει για τον ΣΕΦΑ Αρκαδικό. Πάμε να ξεκινήσουμε αρχικά με τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Σε τι φάση βρίσκεται η προετοιμασία των παιδιών. Αποτελεί γεγονός ότι η φετινή σεζόν ξεκίνησε λίγο αργότερα σε σχέση με άλλες χρονιές.
Τα τμήματα των ακαδημιών ξεκινούν πάντα τις υποχρεώσεις τους εκεί μαζί με τα σχολεία. Τα παιδιά συγκεντρώνονται μετά από ένα Καλοκαίρι και ξεκινούν μαζί με τα σχολεία. Υπάρχουν κάποια αγωνιστικά τμήματα τα οποία κατά συνθήκη και με επιμονή η Ένωση ξεκινάει τα πρωταθλήματα αρχές Σεπτέμβρη, γεγονός που δεν σου επιτρέπει να προγραμματίσεις τίποτα. Κι αυτό γιατί τον Αύγουστο άλλος λείπει, άλλος έρχεται, άλλος φεύγει. Οπότε όπως καταλαβαίνεις ότι και να προγραμματίσεις είναι στον «αέρα» και γενικά πηγαίνεις στα τυφλά. Είναι γεγονός ότι ξεκινάς αγώνες σε παιδικά και εφηβικά και πολλές φορές δεν μπορείς να βγάλεις «διπλό» για να δουλέψεις και να φτιάξεις μια στοιχειώδη τακτική. Πέρα για το θέμα της φυσικής κατάστασης για την οποία γινόμαστε και επικίνδυνοι για τα ίδια τα παιδιά.
■ Σε επίπεδο τμημάτων υποδομής τη φετινή σεζόν τι βλέψεις έχει ο ΣΕΦΑ Αρκαδικός;
Κοιτάξτε. Οι στόχοι δεδομένων και των συνθηκών είναι να έχουμε οργανωμένα σύνολα που να διεκδικούν στην Ένωση σε υψηλό επίπεδο. Θεωρώ ότι κάθε χρόνο είμαστε στα μικρά αγωνιστικά τμήματα σε υψηλές θέσεις. Πέρυσι είμασταν και στα δύο τμήματα μέσα στην 4άδα. Είναι σημαντικό για εμάς και βασικός στόχος είναι να αποτελέσουμε ένα εφαλτήριο για τα παιδιά που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε στο ανδρικό. Έχουμε υψηλούς στόχους, αλλά πάντα έχει σχέση με το τι υπάρχει και στην Ένωση. Η Καλαμάτα έχει δυνατά σύνολα και προσπαθούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Αυτός είναι ο στόχος μας.
■ Ο σύλλογος φέτος ξεκινάει και ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα στις μικρές ηλικίες με νέο τμήμα για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Αγκαλιάσαμε το πρόγραμμα της Ομοσπονδίας που αναφέρεται στο fun basket. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλό. Είναι κάτι που έχει αργήσει το μπάσκετ να κάνει, ενώ άλλα αθλήματα ξεκινούσαν από πολύ μικρές ηλικίες. Είναι προφανές ότι σ’ αυτή την ηλικία τροποποιείς τα υλικά και τις συνθήκες δυσκολίας και κάνεις το άθλημα προσιτό γι’ αυτές τις ηλικίες. Είναι άλλοι οι στόχοι και το βασικό είναι ότι «μπολιάζεις» από πολύ μικρή ηλικία με το «μικρόβιο» του μπάσκετ και έτσι έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να τα κρατήσεις στο χώρο. Πράγμα που τα τελευταία χρόνια υπήρχαν παιδιά που έφευγαν για άλλα αθλήματα γιατί δεν έφταναν να γνωρίσουν το μπάσκετ, καθώς πήγαιναν σε άλλα αθλήματα.
■ Αρκετά αγχώδης η περσινή σεζόν για τον ΣΕΦΑ Αρκαδικό στην Α1 τοπική κατηγορίας της ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ. Σ’ ένα αρκετά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα είναι αλήθεια η ομάδα πάλεψε μέχρι το τελευταίο ματς για την παραμονή της στην κατηγορία την οποία και πέτυχε. Τι θα σχολίαζες για την περσινή χρονιά και πορεία της ομάδας;
Θεωρώ ότι ήταν από τις πιο αξιόλογες προσπάθειες των τελευταίων ετών. Ο βαθμός δυσκολίας ήταν πολύ μεγάλος γιατί έπεφταν τέσσερις ομάδες σε σχέση με αυτά που προέκυψαν από τη Γ’ Εθνική. Είναι δεδομένο ότι ο σύλλογος μας είναι αυτός που δεν δίνει χρήματα σε παίκτες και δεν διαθέτει μπάτζετ για να στελεχώσει τις ομάδες του. Οι μεγάλοι σε ηλικία στην ομάδα το κάνουν καθαρά από χόμπι και οι μικροί προσπαθούν να βελτιωθούν. Άρα με δεδομένο ότι ένα σύνολο που είναι κατά 70% με 80% παιδιά Β’ και Γ’ Λυκείου και μπορεί και στέκεται στο Α1 τοπικό με ομάδες οι οποίες πληρώνουν τους παίκτες τους και στηρίζονται σε παίκτες που έχουν παίξει χρόνια ακόμη και Γ’ Εθνική, τον θεωρώ έναν άθλο για τα παιδιά και πραγματικά είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτό που προέκυψε.
■ Έχει ανάγκη το τοπικό μπάσκετ και το μπάσκετ της Ένωσής μας τέτοια πρωταθλήματα όπως το περσινό, υψηλού δείκτη δυσκολίας. Μπορεί να βοηθήσει αυτό ώστε να ανεβάσουμε επίπεδο οι ίδιοι οι σύλλογοι που το υλικό που μπορεί να διαθέτουν;
Ναι θεωρώ ότι είναι καλό να υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας. Υπάρχει αρκετή εμπειρία στις ομάδας, απλά αυτό που βλέπει κανείς είναι ότι δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό σε ότι αφορά τις ταχύτητες και την ενέργεια. Οπότε εμείς αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε με τα νέα παιδιά. Να έχουμε σύνολα που στην άμυνα και στην επίθεση δείχνουν ένα ιδιαίτερο μπάσκετ και αυτό υποστηρίζουμε. Πολλές φορές το πληρώνουμε βέβαια, αλλά αυτό υποστηρίζουμε.
■ Τα τελευταία χρόνια ο ΣΕΦΑ Αρκαδικός έχει στρέψει τις προσπάθειες του κατά κύριο λόγο στα τμήματα υποδομής, αναδεικνύοντας νεαρούς αθλητές που καλούνται να αποτελέσουν μέρος του ρόστερ της ανδρικής ομάδας και μάλιστα με ουσιαστικούς αγωνιστικούς ρόλους. Θα δούμε κάτι ανάλογο και τη νέα σεζόν;
Σίγουρα η φιλοσοφία της ομάδας δεν αλλάζει. Στηρίζεται από τη διοίκηση. Είναι απόφαση όλων μας και των προπονητών. Εγώ προσωπικά ασχολήθηκα γι’ αυτό το project. Με διαφορετικό project δεν θα είχα ασχοληθεί. Θέλω παιδιά που έχω στο εφηβικό τμήμα και έρχονται από τα μικρότερα αγωνιστικά τμήματα, να τα χρησιμοποιώ στο ανδρικό τμήμα.
■ Η νέα σεζόν όπως όλα δείχνουν θα βρει την Α1 κατηγορία ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, ανάλογα ανταγωνιστική με την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Η ομάδα πως έχει προετοιμαστεί σε επίπεδο ρόστερ για τη φετινή σεζόν; Μεταγραφικά ο ΣΕΦΑ Αρκαδικός πως κινήθηκε το φετινό Καλοκαίρι;
Σίγουρα το ρόστερ δεν έχει φτιαχτεί ακόμα. Υπάρχουν παιδιά που βλέπουμε. Κυρίως φοιτητές που μπορεί να έχουν έρθει από αλλού και θέλουν να παίξουν μπάσκετ. Υπάρχει ένας κορμός παιδιών που στηρίζουν την ομάδα και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό και υπάρχουν και κάποια παιδιά που θεωρώ θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο από τις ακαδημίες μας.
■ Η δική σου εκτίμηση κόουτς για το προσεχές Πρωτάθλημα της Α1 ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ;
Από εσάς τα μπασκετικά site συνήθως μαθαίνουμε για τις μεταγραφές. Θεωρώ ότι Καλαματιανές ομάδες θα είναι πολύ δυνατές και είναι και ιδιαίτερα έμπειρες. Η Κυπαρισσία έχει κάνεις αρκετές μεταγραφές, όπως και η Μεγαλόπολη. Θεωρώ ότι αυτές θα είναι στην τετράδα. Το πρωτάθλημα θα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και γι’ αυτό δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια ομάδα.
■ Αναπτυξιακό μπάσκετ σήμερα. Έχουμε δει το τελευταίο διάστημα κάποιες πρωτοβουλίες της ΕΟΚ με την αλλαγή κανονισμών σε μικρές ηλικιακές κατηγορίες όπως τα ΜΙΝΙ. Γίνεται προσπάθεια να καθιερωθεί η μικρότερη ηλικιακή κατηγορία των Γαλανόλευκων Αστεριών, αλλά και η υλοποίηση πρωταθλημάτων όπως η κατηγορία Νέων (Rising Stars), κ.α. Θεωρείς κόουτς ότι αποτελούν ενέργειες που μπορούν να βοηθήσει την ανάπτυξη του μπάσκετ και να προσελκύσουν παιδιά στο άθλημα;
Σίγουρα κινούνται σε καλό δρόμο οι αλλαγές που γίνονται. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει μία ασυμμετρία από τη θεωρία στην πράξη. Ενώ όλα αυτά φαντάζουν πολύ ωραία και ιδεατά και κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, η προσπάθεια δεν είναι οργανωμένη όσον αφορά όλους τους ανθρώπους που εμπλέκονται. Να αναφέρω πιο συγκεκριμένα, όταν κάνεις έναν κανονισμό στον οποίο θέλεις στις μικρές ηλικίες να ενισχύσεις το «ένας εναντίον ενός» και την εκτέλεση του παίκτη, θα πρέπει να ενημερώσεις και τους διαιτητές ότι πρέπει οι βοήθειες να είναι έξω από το κουτί (τη ρακέτα) και όχι να παίζεται ένα μπάσκετ το οποίο δεν βοηθάει το «ένας εναντίον ενός».
Επίσης όταν θες να κάνεις αναπτυξιακό και θέλεις να στηρίξεις τις ομάδες που έχουν ακαδημίες και όραμα, δεν μπορείς να τους κάνεις ένα πρωτάθλημα το οποίο μέσα σε δύο μήνες θα τελειώσει και αν δεν συνεχίσεις θα ξαναβρεθείς στα γήπεδα μετά από οκτώ μήνες. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και φέτος. Ξαναγυρίσαμε σ’ ένα πρωτάθλημα δύο μηνών και δυστυχώς, ενώ υπάρχουν έγγραφα με οράματα κ.λπ., όταν υπάρχει η εφαρμογή από τις Ομοσπονδίες και τις Ενώσεις τα πράγματα γυρίζουν στα πέτρινα χρόνια.
■ Το «παιδομάζωμα» με την καλή έννοια που θυμόμαστε τις προηγούμενες δεκαετίες σε συνεργασία με τα σχολεία, προκειμένου τα παιδιά να έρθουν στους συλλόγους και να δοκιμάσουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ θα μπορούσε να με κάποιο τρόπο να βοηθήσει σήμερα;
Σίγουρα! Εγώ θυμάμαι παίκτες που έπαιξαν μπάσκετ από το πρόγραμμα της Ομοσπονδίας της Ε’ Δημοτικού, του οποίου σταμάτησε ξαφνικά η χρηματοδότηση. Δούλεψε εθελοντικά με τη βοήθεια ανθρώπων που αγαπάνε το μπάσκετ. Πολλά χρωστούμενα από την Ομοσπονδία. Γενικά υπήρχε μια προχειρότητα, δεν στηρίχθηκε το πρόγραμμα. Κάποιες προσπάθειες που γίνονται από τη νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας είναι σε επίπεδο μίας ή δύο ημερών και δεν θεωρώ ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
■ Το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια ομάδα στο προσκήνιο του Ελληνικού μπάσκετ με παρουσία σε Εθνική κατηγορία ή ακόμη και η Εθνική μας ομάδας πιστεύεις κόουτς ότι αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για ένα παιδί στο να επιλέξει να ασχοληθεί με το μπάσκετ;
Σίγουρα βοηθάει. Σίγουρα, όταν ένα παιδί έχει παραστάσεις από αγώνες Α1 Εθνικής κατηγορίας όπως έγινε πριν από μερικά χρόνια εδώ, είχε άλλη αντιμετώπιση προς το άθλημα. Μην ξεχνάς ότι είμαστε σε μια πόλη που «κυριαρχεί» το ποδόσφαιρο. Ότι περισσεύει έρχεται σε εμάς. Υπάρχουν παιδιά που ήρθαν στις ακαδημίες μας με πολύ ταλέντο, τα οποία τα «ρούφηξε» το ποδόσφαιρο και πρωταγωνιστούν σε ποδοσφαιρικές ομάδες. Θα πρέπει σίγουρα ο χώρος να βοηθηθεί, ιδίως εδώ στην Τρίπολη και με παραστάσεις και με ομάδες και με οργάνωση για να έρθουν οι επιτυχία της Εθνικής ομάδας.
■ Αποτελεί πλήγμα στο χώρο του τοπικού μπάσκετ το γεγονός ότι η Τρίπολη έχει μείνει με δύο συλλόγους σε επίπεδο ανδρών;
Σίγουρα οι πολλές ομάδες βοηθούν την ανάπτυξη θεωρώ προσωπικά και ανταγωνιστικά αλλά και άλλα επίπεδα. Απλά το να κάνεις μια ομάδα στην οποία θα παίξει η παρέα σου, δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην αν ανάπτυξη του μπάσκετ. Χρειάζεται οργάνωση, χρειάζονται ακαδημίες, πρέπει να στηρίζεις τα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ. Αυτή είναι η άποψή μου και αυτό στην προκειμένη περίπτωση προσπαθεί να πράξει ο σύλλογος με τον οποίο συνεργάζομαι. Τώρα αν στήσεις μια ομάδα στην οποία θα παίζουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι κάποτε έπαιξαν μπάσκετ, θεωρώ ότι δεν έχει κανένα νόημα.
■ Αρκετοί αναφέρουν ως ουσιαστικό λόγο για την διάλυση ή συγχώνευση τοπικών μπασκετικών σωματείων στην περιοχή μας την έλλειψη αθλητικών εγκαταστάσεων. Με ένα ουσιαστικά κλειστό γυμναστήριο στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Τρίπολης κατάλληλο για προπονήσεις και αγώνες και με σχεδόν ανύπαρκτες υποδομές σε ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ με κατάλληλες προδιαγραφές. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Συμφωνώ και επαυξάνω. Οι χώροι για το μπάσκετ εκτός από λίγοι και ανεπαρκείς, είναι και σε τραγική κατάσταση. Τα μόνα αξιοπρεπή γήπεδα μπάσκετ είναι στις σχολικές μονάδες με δωρεές κάποιων ανθρώπων εκτός δημοσίου, τα οποία φυσικά είναι κλειστά για το κοινό. Έχουμε τη φιλοσοφία των κλειστών σχολείων και των κλειστών αθλητικών χώρων. Λάβε υπόψη σου ότι εμείς που έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό παιδιών από όλες τις ακαδημίες, το μεγαλύτερο αριθμό προπονήσεων τον κάνουμε στο σχολικό κλειστό γυμναστήριο του 2ου Λυκείου του οποίου οι διαστάσεις είναι πολύ μικρότερες και επικίνδυνο για τα παιδιά, διότι έρχονται πολύ κοντά στο υπόλοιπο χώρο. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αυτοί οι χώροι, γιατί αλλιώς θα αναγκαζόμασταν να δουλεύουμε με βροχή έξω.
■ Βλέπουμε ότι και οι υποχρεώσεις των παιδιών με το σχολείο κυρίως σε ότι αφορά τις περιόδους των εξετάσεων ή αυτών που είναι στην Γ’ Λυκείου, επηρεάζουν την αθλητική τους δραστηριότητα σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Σιγουρότατα. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα επανάληψης και απ’ ότι λέμε στα παιδιά με 2-3 προπονήσεις δεν μπορεί να γίνει κανείς παίκτης. Θυμήσου παίκτες που έχουν παίξει σε υψηλότερο επίπεδο τη δεκαετία του ’80 και του ’90, παιδιά της γενιάς μου, που ήταν στο στάδιο από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Χωρίς να τους έχει δείξει κανείς τα βασικά, χωρίς να τους έχει πει κάποιος πως να πασάρουν. Έφτασαν σε ένα επίπεδο το οποίο ήταν αξιοζήλευτο. Γιατί είχαν πολλές ώρες προπόνησης, πολλές ώρες φυσικής κατάστασης. Πραγματικά είναι μεγάλο πλήγμα η υποδραστηριότητα στα παιδιά.
■ Κόουτς τι πρέπει να γίνει γενικότερα στο χώρο του τοπικού μπάσκετ ή και του αναπτυξιακού μπάσκετ, προκειμένου να μιλάμε για καλύτερες ημέρες στο άθλημα που τόσο αγαπάμε;
Νομίζω τα είπα και νωρίτερα. Καλύτερη οργάνωση, περισσότεροι άνθρωποι να ασχοληθούν με το άθλημα, υποχρέωση από την Ομοσπονδία στις Ενώσεις, να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα που υποστηρίζει τα μικρά πρωταθλήματα. Να μην είναι δηλαδή τα πρωταθλήματα των μικρών ηλικιών στα κενά των πρωταθλημάτων και να έχουν τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν γήπεδα να δημιουργήσουμε.
Πέρυσι ήταν τραγική χρονιά. Είχαμε η «φούσκα» του παιδικού πρωταθλήματος στο οποίο όχι τρεις αγώνες, αλλά τέσσερις αγωνιστικές σε τέσσερις ημέρες, καλούμασταν να δώσουμε. Σε κάθε αγωνιστική είχαμε τρεις και τέσσερις αγώνες. Πρωτάθλημα Παμπαίδων που δεν έγινε. Πρωτάθλημα ΜΙΝΙ που τελείωσε στα μέσα Ιουλίου. Με τέτοια οργάνωση δεν πάει μπροστά το άθλημα και δεν τραβάμε παιδιά στο χώρο.
■ Προσωπικά είσαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα του μπάσκετ στην περιοχή μας;
Θεωρώ ότι υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται και που αναδεικνύονται. Η Τρίπολη έχει μια δυναμική, όσον αφορά το να γυρίσει κόσμος. Νομίζω ότι υπάρχουν παιδιά που αν επιστρέψουν στην Τρίπολη και ασχοληθούν με το χώρο, θα ανεβάσουν το επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά για όλα τα προηγούμενα προβλήματα και για τη συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ λύση, κρατάω και μία απαισιόδοξη στάση.
■ Μια ευχή για την αγωνιστική σεζόν που ξεκίνησε;
Το μόνο που εύχομαι και που νομίζω ότι είναι για όλους τους αθλητές, είναι να έχουν υγεία πνευματική και σωματική, για να μπορούν να ασχολούνται για το άθλημα που αγαπάνε. Σε όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται και με το μπάσκετ, να έχουν Υγεία, να υπάρχει συνεννόηση, σεβασμός και αλληλοκατανόηση.
